เกิดอะไรขึ้นกับความตั้งใจที่จะนำเสนอการเขียนโปรแกรมให้กับเด็กๆ ทำไมภาษาโลโก้และโปรแกรมภาษาแรกๆไม่สามารถทำได้ตามที่คาดหวัง มันมีปัจจัยหลายอย่างดังนี้
- โปรแกรมภาษาในช่วงแรกใช้ยากเกินไป เด็กๆไม่สามารถใช้หลักไวยากรณ์โปรแกรมภาษาได้อย่างคล่องแคล่ว
- โปรแกรมที่เขียนมักเกี่ยวกับคณิตศาสตร์เช่นการหาค่าจำนวนเฉพาะ หรือสร้างลายเส้นง่ายๆ ซึ่งไม่เป็นที่สนใจหรือน่าประทับใจกับเด็กๆ
- บ่อยครั้งการเขียนโปรแกรมถูกนำเสนอในบริบทที่ไม่มีใครสามารถให้คำชี้นำได้เวลาที่บางสิ่งบางอย่างผิดพลาดเกิดขึ้น หรือไม่มีใครกระตุ้นให้สำรวจ ให้ศึกษาลึกลงไปเวลาที่อะไรๆกำลังไปได้สวย
โปรแกรมภาษาควรจะเริ่มต้นหัดเขียนได้ง่ายๆ แต่มีโอกาสขยายขีดความสามารถในการสร้างโปรแกรมที่ซับซ้อนได้เมื่อเวลาผ่านไป ตัวภาษาเองต้องสนับสนุนโปรเจกหลากหลายรูปแบบ เผื่อว่าคนที่มีความสนใจและรูปแบบการเรียนรู้แตกต่างกันสามารถมีส่วนร่วมได้เหมือนกัน ที่ผ่านมาทั้งสามสิ่งที่กล่าวมานั้นยากที่จะทำให้พึ่งพอใจได้พร้อมกัน
ไม่กี่ปีมานี้มีความพยายามใหม่ๆที่จะแนะนำการเขียนโปรแกรมให้กับเด็กๆและวัยรุ่น บ้างก็ใช้โปรแกรมภาษาแบบมืออาชีพเช่น Flash/ActionScript บ้างก็ใช้ภาษาใหม่ๆเช่น Alice และ Squeak Etoys ที่ถูกพัฒนาขึ้นมาโดยเฉพาะสำหรับโปรแกรมเมอร์มือใหม่ Scratch ก็เช่นกัน ถูกออกแบบมาเพื่อที่จะไปให้ถึงเป้าหมาย โดยมีหลักการสามข้อคือ ทำให้มันปรับเปลี่ยนแก้ไขโค้ดได้ง่ายขึ้น มีความหมายต่อผู้เขียนมากขึ้น และการมีส่วนร่วมระหว่างโปรแกรมเมอร์มากขึ้น มากกว่าด้านอื่นๆของการเขียนโปรแกรม
คิดสร้างสรรค์ 